Teka ZPAG w Warszawie - 1921 rok , opis

16600 PLN

Strona tytułowa:
Teka Litograficzna Związku Polskich Artystów Grafików w Warszawie.

Spis:
1.Bartłomiejczyk Edmund     Dyliżans
2.Czerny Wacław                 Demon
3.John Edmund                     Wiatrak
4.Kotarbiński Mieczysław     Elegja
5.Kowarski Felicjan              Głowa staruszki
6.Noskowski Tadeusz           Krajobraz
7.Roguski Wacław                Ewa (patrz zdjęcie)
8.Siedlecki Franciszek           Plejady
9.Stankiewicz Zofia               Dom w którym mieszkał Mickiewicz w Wilnie
10.Tom Józef                        Kościół Bernardynów w Warszawie

10 litografii barwnych, wymiar arkuszy 620x467 mm.

Rzadka teka, zawiera kilka znakomitych prac czołowych polskich grafików.

Informacje o autorach prac:

Bartłomiejczyk Edmund (1885-1950) - grafik, pedagog, w latach 1906-1909 studiował na krakowskiej ASP u J.Stanisławskiego, J.Unierzyskiego i W.Weissa, zaś w latach 1910-1913 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (początkowo architekturę, potem sztuki stosowane).
Ok. 1912 rozpoczął samodzielną pracę artystyczną  w dziedzinie sztuki stosowanej, pracował też w biurze architektonicznym. W latach 1917-1930 wykładał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1926 roku objął pierwszą w Polsce Katedrę Grafiki Użytkowej w SSP w Warszawie (od 1930 prof. nadzw., od 1946 - prof. zw.).
Od 1926 roku członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików Ryt (w latach 1930-36 jego był prezesem). W 1934 zorganizował Koło Artystów Grafików Reklamowych, którego został prezesem.
Działalność artystyczna skupiała się wokół grafiki użytkowej (np. projekty graficzne, ilustracje książek, plakaty, znaczki pocztowe, ex-librisy, druki reklamowe i okolicznościowe, itd) i artystycznej(zwłaszcza drzeworyt), wykonywał również projekty dla wielu dziedzin rzemiosła artystycznego.

Czerny Wacław (1885 -ok. 1943/44) - grafik, rysownik, malarz, karykaturzysta. Od 1906 roku student  warszawskiej SSP. W latach 1910-1912 mieszkał w Paryżu , wystawiając tam na Salonie Jesiennym. W latach 1911-1915 wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, m.in. w 1914 na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych.
W latach 1925-38 członek TZSP. Znany głównie z prac graficznych (zwł. drzeworytów), a także winiet , ilustracji, czy  karykatur do różnych czasopism warszawskich m.in. "Sowizdrzała" , "Sfinksa", "Marchołta", "Maćka".

John Edmund (1894-1989) - malarz, grafik, zajmował się przede wszystkim grafiką użytkową (plakat, opakowania, ilustracje projekty banknotów) i warsztatową. Był także wykładowcą rysunku i malarstwa na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
W 1913 roku rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej, które przerwał w 1914 r. z chwilą wybuchu wojny światowej. Kontynuował je dopiero w latach 1916-1919 na Politechnice Warszawskiej. Równocześnie w latach 1916-20 kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po ukończeniu studiów  został asystentem, a następnie starszym asystentem, w Katedrze Rysunku Odręcznego na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
W latach 1919-1939 należał do Związku Polskich Artystów Grafików. Od około 1930 r. działał w agencji reklamowej "Decor" Ryszarda Biskego. W latach 1933-1939 należał Koła Artystów Grafików Reklamowych , którego był współzałożycielem - obok Edmunda Bartłomiejczyka, Stanisława Ostoi - Chrostowskiego, Ludwika Gardowskiego, Zygmunta Glinickiego, Tadeusza Gronowskiego, Jana Mucharskiego, Henryka Stażewskiego i Jerzego Zaruby, gdzie do 1937 r. pełnił w nim funkcję sekretarza, a następnie prezesa. Był również członkiem zarządu Polskiego Związku Reklamowego.

Kotarbiński Mieczysław (1890-1943) - malarz, grafik, projektant wnętrz i przedmiotów rzemiosła artystycznego. W latach 1921-1923 prowadził pracownię zdobnictwa i grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1923 objął profesurę w warszawskiej SSP(w latach 1924-27 był jej dyrektorem), gdzie uczył kompozycji brył i płaszczyzn, malarstwa, rysunku, a także prowadził pracownię technik metalowych.

Kowarski Felicjan Szczęsny (1890-1948)- malarz i pedagog. Od 1910 student petersburskiej akademii na wydziale malarstwa i rzeźby. Należał do różnych grup i stowarzyszeń artystycznych, m.in. w latach 1922-32 członek Stowrzyszenia Artystów Plastyków "Rytm". W latach 1923-29 profesor, kierownik katedry Malarstwa Dekoracyjnego i Monumentalnego krakowskiej ASP, nastepnie w okresie 1929-1939 i 1945-48 wykładał malarstwo w warszawskiej ASP.

Noskowski Tadeusz (1876-1932) - malarz, grafik (zwłaszcza sztuka użytkowa) w latach 1892-96 uczeń  Wojciecha Gersona i Jana Kauzika w warszawskiej Szkoły Rysunkowej, następnie w latach 1896-1902 student krakowskiej ASP pod kierunkiem Floriana Cynka, Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza.
W 1920 roku rozpoczął pracę w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, gdzie nauczał ornamentu płaskiego, liternictwa, technologii malarskiej i kilimiarstwa. W latach 1923-24 uczył także chemii malarskiej w Państwowym Instytucie Robót Ręcznych, potem w latach 1925-26 w warszawskiej SSP.

Roguski Wacław (1890-1940), malarz, rysownik, pedagog. W latach 1912-14 studiował w ASP w Krakowie, najpierw u J.Mehoffera, potem u J. Pankiewicza, naukę przerwała wojna, podczas której wstapił do Legionów Polskich. W 1920 roku wraz z kilkoma kolegami ( m.in. Wacławem Wąsowiczem i Jerzym Zarubą) utworzył warszawską grupę Formistów.
W 1922 roku został profesorem Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, gdzie jako kierownik działu tekstylnego pracował do wybuchu II Wojny Światowej. Związany był ze Stowarzyszeniem Artystów Plastyków "Rytm". Należał do Grupy Artystów Wielkopolskich "Plastyka" w Poznaniu, a także był członkiem Wielkopolskiego Związku Artystów Polskich w Poznaniu.
Wraz z Emilem Zegadłowiczem  zorganizował w Poznaniu Kabaret Artystyczno-Literacki "Ździebki".

Siedlecki Franciszek (1867-1934) – grafik, malarz, scenograf, krytyk sztuki, teatrolog. Skończył prawo na UJ. W 1894 wyjechał studiować malarstwo do Monachium, w 1896 roku przeniósł się do Paryża, gdzie studiował (Academie Colarossi). W 1897 roku należał do Koła Polskiego Artystyczno-Literackiego. Zaprzyjaźnił się z Zenonem Przesmyckim i Władysławem Reymontem, Janem Lorentowiczem.
Z Paryża wyjechał do Włoch (ok. 1897r.). W 1902 roku wrócił do Krakowa. Był jednym z założycieli  Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików. Rok później wyjechał do Warszawy gdzie został członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pieknych. Jako ilustrator współpracował z czasopismem „Chimera”, w 1910 roku objął nadzór nad szatą graficzną pisma „Sfinks”, a od 1911 działał jako kierownik artystyczny miesięcznika "Sztuka”.
Wraz z Zofią Stankiewiczówną i Ignacym Łopieńskim był członkiem-założycielem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Autor licznych artykułów, recenzji, książek, broszur o związanych z różnymi dziedzinami sztuki.
Ceniono go wysoko w środowisku artystycznym - nazywano go żartobliwie "Świętym Franciszkiem" lub "frankiem mistykiem". W 1932 roku otrzymał nagrodę Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za całokształt pracy artystycznej.

Stankiewicz  Zofia (1862-1955) - graficzka, malarka, działaczka ruchu kobiecego.W 1878 roku wraz z siostrą rozpoczęła naukę w Warszawie, gdzie równolegle uczyła się w pracowni Wojciecha Gersona. W 1880 roku wyjechała na studia do paryskiej Academie Julian, gdzie uczyła się pod kierunkiem T. Robert-Fleury'ego. W 1883 otrzymała srebrny medal tej akademii.
W okresie 1882-1902 jej główną domeną było malarstwo. Przed 1902 rokiem , dzięki Ingacemu Łopieńskiemu, poznała technikę akwaforty, od tamtej pory coraz bardziej koncentrowała się na różnych technikach graficznych, stopniowo porzucając rysunek i malarstwo. W 1910 wraz z Łopieńskim i Siedleckim założyła Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Graficznych.
W okresie 20-lecia tworzyła liczne prace przedstawiające nastrojowe zakątki wielu miast, bywała na wielu wystawach zbiorowych prezentując swe prace. Należała do różnych stowarzyszeń i organizacji artystycznych

Tom Józef  (1886-1962) - grafik, malarz, wykładowca. W latach 1907-1910 student warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, pod kierunkiem E. Trojanowskiego, później kontynował naukę w Monachium (1910-1912) i Berlinie (1914 - Kunstgewerbeschule). Uprawiał grafikę artystyczną (litografia) i użytkową (exlibrisy, znaczki pocztowe, plakaty, itd.) oraz malarstwo sztalugowe. Od 1950 roku wykładowca (prof zw. a od 1956 prof. nadzw.) warszawskiej ASP.